Waarom worden de inwoners zo opstandig

Juist in een proces van deze omvang en met deze maatschappelijke impact, is het cruciaal dat inwoners van het begin af aan betrokken worden. Helaas is dat hier niet gebeurd.

Gebrek aan participatie vooraf
De gemeenteraad koos ruim 18 maanden geleden al vóór de komst van een AZC, zonder een grondige participatie van bewoners en maatschappelijke instanties in de besluitvorming vooraf. Dit roept vragen op over de mate waarin de gemeenteraad daadwerkelijk de stem van de inwoners vertegenwoordigt. Een besluit met zo’n impact vraagt om betrokkenheid vanaf de eerste fase van het proces. Het idee van draagvlak wordt in dit proces omgedraaid: eerst wordt het besluit genomen en pas daarna wordt de samenleving gevraagd haar mening te geven.

Geen impactanalyse vooraf
De maatschappelijke impact van een AZC is groot. Het besluit om een dergelijk centrum te plaatsen moet dus gepaard gaan met een uitgebreide impactanalyse. Wat zijn de gevolgen voor de directe omgeving?
Hoe zal het AZC de gemeente beïnvloeden op economisch, sociaal en veiligheidsvlak? Deze vragen zouden vóór een dergelijk besluit moeten worden beantwoord. In dit proces zijn de mogelijke gevolgen echter pas later in beeld gebracht, toen het besluit al min of meer vaststond.

Ontbreken van een zienswijze van de politie vooraf.

Ook de inbreng van de politie zou vooraf moeten zijn gevraagd. De veiligheid van alle inwoners – zowel de huidige als de toekomstige – is van het grootste belang.
De politie is bij uitstek geschikt om een objectieve beoordeling te geven van eventuele risico’s en veiligheidsaspecten rondom een AZC. Dit is echter pas later in het proces besproken, terwijl de inbreng van de politie essentieel is voor een zorgvuldige afweging.

Vooraf JA zonder breed draagvlak
De meerderheid van de gemeenteraad heeft zonder al deze belangrijke voorwaarden al ‘JA’ gezegd tegen de komst van een AZC. Het feit dat de coalitiepartijen dit proces als zorgvuldig beschouwen, wekt verbazing. Participatie zou van meet af aan een integraal onderdeel van het proces moeten zijn, zodat inwoners zich serieus genomen voelen en er een breed draagvlak ontstaat.

Conclusie
In een democratisch proces hoort de stem van de inwoners centraal te staan, vooral bij besluiten met zulke verstrekkende gevolgen. Dat is in Heerenveen helaas niet gebeurd. Het lijkt erop dat de coalitiepartijen de schijn van inspraak geven, maar in werkelijkheid is de inspraak beperkt en laat. De keuze voor een AZC verdient een zorgvuldig en transparant proces, waarin bewoners vanaf het begin een rol hebben. Alleen dan kunnen we spreken van een echt democratische besluitvorming.